Można powiedzieć, że jest to absolutnie najlepsza książka o maszynach do pisania. Dlaczego? To proste - bo innych nie ma.
Jak sama nazwa wskazuje ta książka jest o rewolucji. Czy ktoś tę rewolucję próbuję zaprowadzić? O jaką rewolucję może chodzić? Kto jest autorem tej książki? Spieszę z wytłumaczeniem na te pytania. Przy okazji stawiam tezę: nawet jeśli kolejne książki o maszynach powstaną, to ta pozostanie na szczycie.
Zacznijmy od tego, że ta książka jest raczej próbą podsumowania pasji autora, która wyrosła organicznie jako zaprzeczenie pośpiechu i ingerencji technologii cyfrowej w życie człowieka. Autor pewnego dnia odkrył zainteresowanie maszynami do pisania, które pogłębiało się przez kolejne 20 lat. To spontaniczne zainteresowanie zapewne nie mogłoby się utrzymać tak długo jeśli nie zacząłby spotykać całych rzeszy ludzi, którzy w swoich domach, po cichu, na uboczu postępu, nadal piszą na maszynach. Ba! Jest ich coraz więcej! Dowodem na to jest chociażby strona na której jesteś jak też mój początek fascynacji, który oparty jest na korzystaniu z maszyny a nie kolekcjonerstwie. Z książki tej dowiemy się o wszystkich tych ludziach, których z różnych powodów pisanie na maszynie nie tylko rozwesela ale i pomaga im.
Autor jest skrybą, który opisuje renesans a nie muzealną historię. Jak to jest, że Hermesy 3000 są dziś tak poszukiwane? Którą maszynę najlepiej zabrać w podróż do chatki w górach gdzie nie ma prądu? I najważniejsze: jak zacząć? Odpowiedź na pytanie "po co?" czy "Dlatego?" przyjdzie później. Po nabyciu pierwszej maszyny do którego będziemy gruntownie przygotowani.
Autor jest filozofem, który specjalizuje się w filozofii egzystencjalnej. Nasze bycie tutaj dużo lepiej dziś zauważa się i przeżywa używając maszyny do pisania. Kiedyś być może bardziej się "było" pisząc piórem niż na maszynie. Dziś kontekst uległ zmianie. Teraz jest era w której istnieje śmierć z wycieńczenia od grania w gry komputerowe a brak telefonu powoduje stany lękowe. Sto lat temu Bolesław Prus ekscytował się nowymi modelami maszyn do pisania. My z dziś - mamy dosyć ekscytacji nowymi modelami smartfonów. Wszystko to powoduje właśnie tą niewyjaśnioną chęć nabycia maszyny do pisania.
Już po krótkim użytkowaniu wyjaśnienie jest proste: spokój i przyjemność. Klak, klak, klak. Ding.
W książce znajdziemy rady dla każdego członka "maszynosfery" ( nieprzetłumaczalne typosphere - podziemia które nadal pisze na maszynach ). Ludzie są różni - jedni piszą na maszynach poezje, inni je kolekcjonują, dla jeszcze innych jest to forma medytacji podczas spisywania myśli. Niektórzy spotykają się, aby na maszynach pisać razem - jest to niezły znak rozpoznawczy! Niektórzy wolą zabrać przenośną maszynę na łono natury. Jakie są najlepsze maszyny przenośne?
O tym dowiemy się właśnie z tej książki. Poznamy też odpowiedzi na pytania: Jak kupić maszynę? Jak o nią dbać? Jak ją czyścić? Jak naprawiać? Dowiemy się o maszynowych poetach, o tym dlaczego nadal można stworzyć maszynopis (pomimo tego że wydawnictwa już takich nie przyjmują) i o tym jakie miejsce maszyna zajmuje w życiu wielu ludzi. Książka jest bardziej kompendium połączonym z encyklopedią i poradnikiem. Wszystko to uporządkowane w działy które składają się na manifest. Do wielu działów ciągle wracam i ciągle odkrywam coś nowego, głównie za sprawą cudnego znacznika w postaci wstążki która ma przypominać dwukolorową taśmę barwiącą.
Polecam tę książkę każdej spracowanej, zabieganej istocie wpatrzonej w smarfton. Za każdym razem ostrzegam - zwolnienie życia może okazać się ryzykowne! Popadnięcie w tryb slow life może właśnie zacząć się od maszyny do pisania. Ten świat za oknem w porównaniu do naszego będzie wtedy pędzić jeszcze szybciej (względność czasu) i będzie to przyczynkiem do ścierania się z nim.
Czy nie jest to źródłem zwalniającej rewolucji?